اخبار

با محدودیت تخلیه "استاندارد تخلیه آلاینده آبکاری" هر چه بیشتر سختگیرانه تر شده است، اکنون تصفیه فاضلاب فلزات سنگین کانون توجه عمده صنایع قرار گرفته است. در حال حاضر فاضلاب فلزات سنگین اغلب تصفیه شده حالت کمپلکس و آزاد، که در میان آنها، فاضلاب فلزی کمپلکس دارای سمیت قوی است، تصفیه نسبتا دشوار است. و به دلیل بیوشیمی پایین این نوع آب، بنابراین در حال حاضر درمان اصلی فیزیکی و شیمیایی، روش رایج تصفیه، استفاده از عامل شکستن وثیقه، عامل جذب فلزات سنگین و سولفید سدیم و سایر تصفیه شیمیایی است.

سولفید سدیم دارای اثر شکستن وثیقه و رسوب سولفید آلاینده های فلزات سنگین و قیمت پایین است، بنابراین صنعت فعلی بیشتر از سولفید سدیم برای تصفیه فاضلاب پیچیده فلزات سنگین استفاده می کند. این مقاله عمدتاً به معرفی استفاده از سولفید سدیم و مراحل افزودن می‌پردازد که جزئیات آن به شرح زیر است.

در واقع، مرحله افزودن سولفید سدیم عمدتاً با توجه به وضعیت واقعی محل تعیین می شود، در زیر چند مرحله برای استفاده از فرآیند تصفیه فاضلاب معمولی آورده شده است.

1. سولفید سدیم در انتهای مخزن تنظیم اضافه می شود. از آنجایی که سولفید سدیم طبیعی است که در شرایط اسیدی قابل استفاده نیست، بنابراین لازم است قبل از استفاده، قلیایی اضافه شود تا از تولید مواد سمی و مضر جلوگیری شود و همچنین برای اطمینان از درمان موثر، با حالت کمپلکس و آزاد. حالت واکنش یون فلز به رسوب سولفید.

2. سولفید سدیم را به مخزن واکنش اضافه کنید. اگر در اشکال زدایی میدانی، شرایط واقعی، سولفید سدیم را می توان در حوضچه شکسته پس از واکنش (قلیایی) اضافه کرد، زیرا یون فلزی کمپلکس شکسته شده است به یون های فلزی آزاد تبدیل می شود، بنابراین در حوضچه واکنش پس از شکست مجدداً تیمار سولفید سدیم را اضافه کنید. برای بهبود اثر تصفیه آلاینده های فلزی مفیدتر است.

3. سولفید سدیم را در انتهای جلوی مخزن انعقاد اضافه کنید. قبل از عملیات انعقادی، سولفید سدیم برای رسوب یون های فلزی اضافه می شود. از آنجایی که بیشتر یون‌های فلزی ته نشین شده‌اند، عملیات انعقادی بعدی می‌تواند یون‌های فلزی باقی‌مانده را تصفیه کند، به طوری که کیفیت آب می‌تواند تصفیه شود و استاندارد باشد.